สวัสดีครับ//กราบ
ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.ปลาย ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพฯ ผมเคยมีแฟนอยู่คนนึงซึ่งเป็นเพื่อนในห้องเรียนเดียวกันของผมเอง แต่ก็เลิกกันไป เพราะอีกฝ่ายเจ้าชู้มากๆ อีกทั้งผมก็เป็นคนที่นิสัยงี่เง่าด้วยแหล่ะมั๊ง (อีกฝ่ายเป็นคนขอบอกเลิกเองเลย) แต่เรื่องนั้นก็จบไปแล้วช่างเถอะ!~ จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมก็เริ่มคุยกับเพื่อนในห้องเดียวกันอีกคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นเพื่อนกับแฟนเก่าผม เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเหมือนเด็กนักเรียนทั่วไป แต่เขาก็ค่อนข้างขี้อายเอามากๆ ซึ่งผมก็รู้จักกับเขามาเกือบ 5 ปีแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนผมเลิกกับแฟนเก่ามาได้นานพอสมควร เราสองคนก็เริ่มคุยกันมากขึ้นๆจนเราสองคนเริ่มสนิทกันมากเป็นพิเศษ เวลาไปกินข้าวก็ไปด้วยกัน เวลากลับบ้านก็กลับพร้อมกัน เวลาไม่เจอหน้ากันก็คุยกันผ่านไลน์ เวลาเรียนต่างฝ่ายต่างก็ช่วยกันดูแลเรื่องเรียนไม่ขาดตกบกพร่อง
ตอนไปค่ายก็นอนด้วยกัน เผลอจับมือกันแล้วหลับไป
ลูบหัวกันอยู่บ่อยๆ จนผมเกิดความรู้สึกดีๆกับเขาคนนั้น แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้ เขาก็มีท่าทีแปลกไป ไม่เหมือนเมื่อก่อน จนวันนึงเราเลยถามเขาไปว่า "รำคาญเราบ้างหรือเปล่า?" เขาจึงตอบกลับมาว่า "ไม่รู้" ตอนนั้นผมรู้สึกได้ว่า ผมควรถอยมาดีกว่า ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้ วันต่อมาผมเลือกที่จะหลบหน้าเขา ไม่ทักไลน์ไป หากเขาถามอะไรมาเราก็ตอบบ้าง และในวันเดียวกันเขาก็เดินมาถามผมว่า "เป็นอะไรหรือเปล่า?" แต่ผมก็ได้แค่ตอบไปว่า"ไม่เป็นไร " หลังจากวันนั้นทุกครั้งที่เขาเห็นผมมีสีหน้าไม่สบายใจเขาก็มักจะมาถามเสมอ แต่คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม "ไม่เป็นไร" จนเมื่อวานนี้ผมเห็นท่าทีที่เขาแปลกๆไปขึ้นเรื่อยๆ ผมจึงตัดสินใจทักไลน์ไปถามเขาว่า "เป็นอะไรหรือเปล่า? บอกเราได้ไหม?" เขาจึงตอบผมกลับมาว่า "เปล่า เราแค่สงสัยเฉยๆ ว่าเธอต้องการอะไร แค่สงสัยนะ" คุยกันไปคุยกันมาจนไม่เข้าใจกัน จนเกิดทะเลาะกันขึ้นมา จนผมเผลอบอกความรู้สึกที่มีต่อเขาไป แต่สิ่งที่เขาตอบกลับมาคือ "แย่" ผมรู้สึกว่าไม่น่าพูดออกไปเลย เป็นเพื่อนกันแหล่ะดีแล้ว แต่ทำไงได้บอกเขาไปแล้วหนิ หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนไปแบบเป็นคนละคนจากที่คุยในไลน์เรียบร้อย กลายเป็นตอบกลับมาแบบไม่สนใจใยดี "ใจง่ายจุง..." เป็นคำที่ผมจำได้ดีเลย "ใช่เราคงใจง่ายจริงๆแหล่ะ" ผมตัดสินใจบอกเขาไปว่า "กูยอมไม่ยุ่งกับอีกเลยนะ ขอแค่กลับมาเป็นคนเดิม กูขอร้อง" ซึ่งเขาตอบกลับมาว่า "แค่จะบอกว่าไม่ได้ชอบไ ม้ป่าดียวกัน" ผมอึ้งมากไม่นึกว่าประโยคนี้จะหลุดมาจากคนๆนี้ จนเมื่อเช้าผมจึงรวบรวมความกล้าส่งไลน์ไปหาเขาว่า "แต่สิ่งที่เราต้องการไม่ใช่การเป็นแฟนกัน อะไรพวกนั้น เราแค่อยากคอยดูแลเป็นห่วงเขาบ้างแบบเพื่อนก็พอเราผิดเหรอ?" สิ่งที่เขาตอบกลับมาคือ "เปล่า แต่มันเยอะไป ครัช" ผมคงเยอะจริงๆมั๊งแต่ผมไม่รู้ตัว แต่ที่มั่นใจเลยคือ คนในห้องยังไม่รู้ว่าเราสองคนเคยสนิทกันมากๆ เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลย วันนี้ผมก็ยังไม่กล้าไปเจอหน้าเขาที่โรงเรียนเลย ผมรู้ว่าเรามันผมผิดเองที่รีบบอกเกินไป เรายังเรียนกันอยู่แท้ๆ ตอนนี้ผมแค่อยากให้เขากลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม แค่กลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมก็พอ ผมขอโทษ ผมควรจะทำอย่างไรดี? ผมไม่อยากเสียเพื่อนไป
:ขอร้อง: