...เพิ่งได้คุยกับคุณหมอญี่ปุ่น แกเพิ่งมาจากญี่ปุ่นเมื่อวาน ฟังคำบอกเล่าของแกกับข่าวที่ได้รับรู้จากสื่อต่างๆทั้งไทย NHK CNN BBC ทำให้ได้รู้แง่มุมที่ต่างออกไป
สีหน้าตอนแกเล่าให้ฟังมันทั้งหดหู่ สับสนบอกไม่ถูก ทำเอาเราคนนั่งฟังน้ำตาพาลจะไหล แกบอกว่าวันพรุ่ง(ซึ่งก็คือวันนี้ 17มีนา) เป็นวันตัดสินว่าญี่ปุ่นจะทำยังไงกับอนาคตข้างหน้า ตอนนี้ทุกคนจดจ่ออยู่กับเตาปฏิกรณ์ที่4ที่ทำท่าว่าจะสร้างหายนะให้กับมนุษยชาติ แกบอกว่าญี่ปุ่นสูญเสียมากพอแล้วกับโศกนาฏกรรมจากพลังมหาศาลของธรรมชาติ ซึ่งก็กวาดเอาเพื่อนคุณหมอหายไปทั้งครอบครัว และจากนี้จะต้องเจ็บปวดกันต่อไปอีกนานกับผลของกัมมันตรังสีที่มนุษย์เราทำให้มันเกิดแต่กลับหยุดมันไม่ได้
...เบื้องลึกเบื้องหลังสาเหตุที่แท้จริงของการระเบิดของเตานิวเคลียร์ ก็รู้กันในคนญี่ปุ่นด้วยกันเอง คุณหมอเองก็อุตส่าห์กรุณาให้เราได้รู้ด้วย...น่าตกใจ!
....นั่งฟังด้วยความรู้สึกหนักอึ้งพักใหญ่่ ก็มีเมล์จากญี่ปุ่นเรียกตัวคุณหมอแกให้กลับไปเป็นอาสาสมัครช่วยตรวจเอ็กเรย์ผู้ประสบภัยเพราะหมอที่นั่นไม่พอ รวมถึงทหารที่ส่งไปค้นหาแสนกว่านายรวมทั้งทหารสนับสนุนจากต่างประเทศ ซึ่งทำงานกันลำบากเพราะเป็นงานที่อาศัยกำลังคนต้องไล่ดูไปตามจุดต่างๆ งานมือล้วนๆเพราะไม่มีเครื่องจักรพิเศษช่วยได้....
คุณหมออยากกลับไปช่วย เหมือนกับคนญี่ปุ่นอีกหลายคนในจังหวัดอื่นแต่ก็ยังกังวลเรื่องรังสี ...
เกือบสองชั่วโมงที่ได้รับรู้เรื่องราว... ทำได้ก็แค่ถอนหายใจ บอกกับแกไปว่าอยากช่วยแต่ไม่รู้จะทำไงได้บ้าง .....แกลุกขึ้นยืนโค้งให้ซะสวยงาม ขอบคุณเรา ขอบคุณคนไทย แกบอกว่าเมื่อวานพอถึงเมืองไทยรู้สึกตกใจมากที่คนไทยให้ความสำคัญกับข่าวญี่ปุ่น มีส่วนร่วมมากขนาดนี้ เราก็ได้แค่ตอบกลับไปว่านี่เป็นเพราะญี่ปุ่นมีน้ำใจ เป็นเพื่อนที่ดีกับเราเสมอต่างหาก...
God Bless You, Japan